viernes, 18 de diciembre de 2009

JORITZEN URTEAK

Joan den ostiralean gure Joritzen urtebetetzea ospatu genuen eta horrexegaitik bere aita, ama eta osaba etorri ziren gure gelara.
Euskal instrumento pilo ekarri zituzten, benetan pasada hutsa izan zen Hasteko , binaka txalaparta jo genuen, beraren soinua oso polita da. Joritzek behin baino gehiagotan jo duela adierazi zigun, oso ondo jotzen baitzuen.
Gero, baina oraingo honetan, banan banan , pandero jo genuen. Hau, apur bat zailago izan zen, eta batzuk nahiz eta ahalegin handiak egin, ezin genuen ondo egin, praktika apur bat behar dugu eta.
Hirugarrena, txistua izan zen. Hau ezaguna da, baina zaila ere. Joritzen aitak , Jagoba, oso ondo jotzen zituen den denak.
Hurrengo txanda, osabarena izan zen , eta oraingo honetan alboka jo zuen . Adar itxura du eta soinu ederra eta berezia. Bai polita zela! Azken instrumentoa, Jagobak jo zuen berriro, dulzaina edogaita, nahi duzuen moduan esan .Hau errez apurtzen denez ez genuen jo.
Ekintza berezi hau amaitzeko dantzatu genuen.
Benetan ezin hobeto pasa!.
Beno laister Olentzeroren bila joango gara, joan zaitezte gutunak prestatzen.
Muxu handi bat.

BOST URTEKO UME BAT



El pasado viernes, celebramos el cumpleaños de Joritz y como ya va siendo costumbre tuvimos la visita de su aita, ama y tío.
Trajeron varios instrumentos de música vasca, la verdad es que fue una auténtica pasada.
Comenzamos tocando la txalaparta de dos en dos y Joritz nos demostró que ya lo había hecho en más de una ocasión porque se le notaba soltura.
Después pero en esta ocasión de uno en uno tocamos el pandero. Este era más difícil y aunque algunos/as lo intentamos todavía necesitamos un poco más de práctica.
El tercero fue el txistu, este nos resultaba más conocido pero también era bastante difícil. El padre de Joritz, Jagoba, toca todos perfectamente.
El siguiente turno fue el del tío, tocó un instrumento llamado alboka que tiene forma de cuerno y un sonido precioso y especial.
Ya para acabar con los instrumentos, Jagoba tocó la dulzaina o la gaita , como queráis llamarlo porque los dos son correctos. Este instrumento es más delicado y por ello sólo lo hizo Jagoba.
Para acabar esta bonita actividad bailamos.
Mejor no ha podido ser.
Bueno, ya prontito iremos a buscar al Olentzero así que cuanto antes comenzad a escribir vuestras cartas.

Un besote.

UN NIÑO DE CINCO AÑOS



No hay comentarios: